Cleopatra

Cleopatra was een van de vele werken die Margaret Foley voltooide terwijl ze last had van symptomen van een hersenziekte. Ze voltooide de buste, samen met een twee meter hoge fontein van drie levensgrote kinderen, voor het Vrouwenpaviljoen op de Philadelphia Centennial Exposition van 1876. Cleopatra wordt in de literatuur afgeschilderd als een ambitieuze koningin en verleider van machtige mannen. Haar hartstochtelijke liefdesrelatie met de Romeinse generaal Marcus Antonius vormt de basis voor een van Shakespeares beroemde toneelstukken. De gekoppelde slangen in Cleopatra’s kroon doen denken aan de koninkrijken van Egypte en aan de manier waarop de koningin stierf. In plaats van gevangen te worden genomen, koos Cleopatra voor zelfmoord en stierf door de beet van een giftige slang. Misschien maakte Foley een professioneel statement toen ze Cleopatra beeldhouwde: de sterke gelaatstrekken en de krachtige blik suggereren het vertrouwen van de kunstenaar in de kracht van vrouwen in een mannenwereld.