De Venus Callipyge, ook bekend als de Aphrodite Kallipygos (Grieks: Ἀφροδίτη Καλλίπυγος) of de Callipygische Venus, die allemaal letterlijk “Venus (of Aphrodite) van de mooie billen” betekenen, is een oud Romeins marmeren beeld, vermoedelijk een kopie van een ouder Grieks origineel. In een voorbeeld van anasymma is een gedeeltelijk gedrapeerde vrouw afgebeeld, die haar lichte peplos opheft om haar heupen en billen bloot te leggen, en over haar schouder naar achteren en naar beneden kijkt, misschien om ze te evalueren. Het onderwerp wordt conventioneel geïdentificeerd als Venus (Aphrodite), hoewel het evengoed een portret van een sterfelijke vrouw kan zijn. Het marmeren beeld dat vandaag de dag nog bestaat, dateert uit het einde van de 1e eeuw voor Christus. Het verloren gegane Griekse origineel waarop het is gebaseerd, zou van brons zijn geweest en rond 300 voor Christus zijn uitgevoerd, tegen het begin van het Hellenistische tijdperk. De herkomst van de marmeren kopie is onbekend, maar werd in de vroegmoderne tijd herontdekt, waarbij het hoofd ontbrak. Het hoofd werd gerestaureerd, eerst in de 16e eeuw en opnieuw in de 18e eeuw (in welk geval de beeldhouwer de eerdere restauratie vrij nauwkeurig volgde); het gerestaureerde hoofd werd gemaakt om over de schouder te kijken, waardoor de aandacht nog meer op de blote billen van het beeld werd gevestigd, wat bijdroeg aan de populariteit ervan. In de 17e en 18e eeuw werd het beeld geïdentificeerd als Venus en geassocieerd met een tempel voor Aphrodite Kallipygos in Syracuse, besproken door Athenaeus in zijn Deipnosophists. Het beeld werd een aantal malen gekopieerd, onder meer door Jean-Jacques Clérion en François Barois.
